SAMSUN’da yaşayan Hasan Akbaş (72), Zonguldak’ta Türkiye Taş Kömürü Kurumu’ndan emekli olduktan sonra 4 şiir kitabı yazdı. Madencilerin hayatlarını anlattığı şiir kitaplarının geleceğe bir anı olarak bırakılacağını belirten Akbaş, “Şiir kitaplarımda madencilerin çalışma hayatlarını, ekmeğin, alın terinin ne biçimde kazanıldığı, kömürün aşa dönüşüp insanların çıkarlarını nasıl elde ettiğini ortaya koydum” dedi.
Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda 25 yıl çalıştıktan sonra emekli olan, 2 çocuk babası Hasan Akbaş, şiir yazmaya başladı. Akbaş, 10 yıl içerisinde ‘Madencinin Feneri’, ‘Ömürden Çiçekler’, ‘Çocukların Hayali’, ‘Gönül Kapısı’ isminde 4 kitap yayınladı. Birinci yazdığı şiirin ‘Madencinin Türküsü’ ve birinci kitabının da ‘Madencinin Feneri’ ismini taşıdığını belirten Akbaş, “Bu şiir ve kitap madenci kardeşlerimizde çok büyük bir yankı buldu. Madencilerin ömürlerini şiirsel olarak anlatmaya çalıştım. Çalışma hayatlarını, ekmeğin, alın terinin ne halde kazanıldığı, kömürün aşa dönüşüp insanların çıkarlarını nasıl elde ettiğini ortaya koydum” diye konuştu.
‘ŞİİR BANA TERAPİ OLDU’Maden çalışanı olarak çalıştığı periyotta yaşadığı zorluklar, gördüğü iş kazaları ve madencilerin hayatlarının kendisini şiir yazmaya yönlendirdiğini ve şiir ile bu zorlukların üstesinden geldiğini belirten Akbaş, şunları söyledi:
“Babamın madenci olmasından ötürü Trabzon’dan Zonguldak’a göç ettik. İlkokul, ortaokul ve lise de sanat okulunu Zonguldak’ta okudum. Daha sonra Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda Kompresör Bakım Ustası olarak işe başladım. 25 yıl çalıştıktan sonra kurumdan emekli oldum. Birtakım nedenlerden ötürü göç etmek zorunda kaldım ve Samsun’a yerleştim. Samsun’a yerleştikten sonra bende birikmiş olan hisler, Zonguldak’ın o acı günleri, göçük günleri ve çalışanların dram halleri beni çok etkiledi. Şiir yazmaya 60 yaşında başladım. Bu hislerimi tekrardan ön plana çıkartarak ve hislerimi tekrardan yaşayarak şiirlerimde lisana getirdim. Beni şiir yazmaya yönlendiren birçok sebep oldu hayatımda. Bunların en başında maden ocakları, göçükler, iş kazaları vardı. Toplumsal hayatta olan zorluklar, acılar da beni şiir ile bileştirdi. Şiir bana terapi oldu. Hekim üzere beni tedavi etti ve o güçlü vakitlerden uzaklaşmamı sağladı.”
